WITAMY NA NASZEJ STRONIE!

PANI JADWIGA NARĘBSKA

POŻEGNANIE


40 - LECIE PRACY W POLSKIEJ MACIERZY SZKOLNEJ

WIERSZE

GALERIA

    Jadwiga Narębska urodziła się w 1925 roku w Toruniu, jako trzecie, najmłodsze dziecko Lucyny i Kazimierza Junków. Ojciec był dyrektorem Banku Polskiego w Toruniu. Matka pochodziła z ziemiańskiej rodziny Żakowskich.

    Jadwiga wraz z braćmi Stanisławem i Janem wszystkie ferie spędzała u rodziny matki, w majątku Skrzynki k/Łęczycy. Tam chłonęła koloryt i piękno polskiej wsi, tam w gromadzie rówieśników słuchała opowiadań i legend o przeszłości rodziny i ojczyzny.

    Rok 1939 odmienił jej życie. Nastały ciężkie dni i miesiące po wkroczeniu Niemców do Torunia. Ojciec zmarł w sierpniu 1941 roku. Wobec zagrożenia przymusowym podpisaniem volkslisty, wraz z rodziną uciekła do Warszawy, gdzie podjęła pracę, równocześnie kształcąc się na nielegalnych kursach. Wciągnęła się do pracy konspiracyjnej w Armii Krajowej jako łączniczka. Roznosiła po całym mieście meldunki i zlecenia. W Powstaniu Warszawskim wzięła udział jako łączniczka pułkownika „Rysia”, Alfreda Walnera, szefa łączności Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa.

    Mając zaledwie 17 lat była w ogniu walki od pierwszego do ostatniego dnia. Wyszła z powstania bez brata Stanisława (porucznik „Brzoza”), który zginął w rejonie placu Narutowicza i bez matki, którą Niemcy wywieźli ze Starówki do Ravensbruck. Zamykał się rozdział życia pt. POLSKA, a otwierał rozdział OBCZYZNA.

    Pierwszy etap to obozy jenieckie. W Oberlangen została uwolniona przez żołnierzy polskiej I Dywizji Pancernej dowodzonej przez generała Maczka. Radość zatruł smutek, gdyż matka zmarła w kilka dni po wyzwoleniu.

    Jak sama zrelacjonowała: „dalej: wojsko, nauka, wyjazd do Włoch, a stamtąd do Anglii. Tam praca, nauka i świadomość, że nie ma powrotu do rodziny, bo ją wybito i do wolnej Polski, bo ją przehandlowano. Po sześciu latach wyjazd do Stanów Zjednoczonych, małżeństwo, osiedlenie się w Kalifornii (1952), urodzenie córki Marysi”.

     Pierwszy przyjazd do Polski po wojnie nastąpił w 1959 roku. Po dwóch miesiącach wyjechała z mieszanymi uczuciami. Wtedy sięgnęła po pióro (1968) i zaczęła pisać wiersze.

    Mieszkając w Kalifornii podjęła się nauczania dzieci w sobotniej szkole przy polskim kościele w Los Angeles. Zrobiła to z wewnętrznej potrzeby. Jeździła z dziećmi na kolonie ucząc języka ojczystego. Na jednym z wieczorów poetyckich w USA , w słowie wstępnym powiedziano o niej: „Jadwiga Narębska należy do pokolenia, które było wychowane na patriotyzmie. Dlatego jako główne zadanie uważa przekazywanie dzieciom i młodzieży polskiego dziedzictwa. Jej lekcje są lekcjami autentycznego patriotyzmu i miłości do piękna naszej Ojczyzny”.

    Pani Jadwiga Narębska odeszła 16 marca 2013 roku.